La nebulozo de Andromedo

Impresanta panoramo de la estonteco sur la unuiginta Tero, socio de principe novaj homoj. Ili solvis plej multajn sociajn kaj tehnikajn problemojn, rekonstruis la planedon, trasforminte gin en florantan gardenon, eliris al la steloj, anigis al la Granda Ringo de komunikado kun aliaj civilizoj kaj preparigas venki la lastajn barojn, per kiuj la legoj de la naturo limigas rapidon de interstela komunikado. La kvintesenco de sociaj kaj filozofiaj meditoj de Ivan Efremov pri malproksima estonteco igis la grandskala romano kaj senekzempla en la sovetia literaturo, La Nebulozo de Andromedo, verkita en la 1955-1956-aj jaroj. Elstara sciencisto-paleontologo kaj rimarkinda humanisma pensulo, Efremov restis en la historio de beletro ne nur kiel autoro de pluraj aventuraj kaj historiaj verkoj, sed ankau kiel efektiva fondinto de la sovetia sciencfikcio. Guste lia granda utopio La Nebulozo de Andromedo malfermis vojon en literaturon por kelkaj generacioj de sovetiaj sciencfikciaj verkistoj kaj por ciam sangis la imagon de milionoj da legantoj pri tio, kia devas esti sovetia sciencfikcio. La verkoj de Efremov, eposaj, vastaj kaj vere belaj, jam dum multaj jardekoj legigas tiel, kvazau ili estus verkitaj hierau.